Rozwój gospodarczy krajów i kontynentów to oprócz zaspokajania materialnych potrzeb człowieka także historia tego jak i przystosowaliśmy do życia świat.

Opony – jak to się zaczęło

Rozwój gospodarczy krajów i kontynentów to oprócz zaspokajania materialnych potrzeb człowieka także historia tego jak i przystosowaliśmy do życia świat. Historia ta ma swoje kamienie milowe, które w większości były wynalazkami, które zrewolucjonizowały nasze życie, nawet jeśli ich doniosłość zapodziała się przy wykorzystywaniu ich funkcjonalności.

Takim krokiem milowym w historii transportu i pracy dla przewoźników była opona.

Dzieje tego niezwykle ważnego wynalazku zaczyna się w 1840 r. Kiedy to Amerykanin Charles Goodyear wynalazł sposób produkcji gumy poprzez wulkanizację kauczuku siarką. Obręcze kół jezdnych, do tej pory zrobione z metalu lub drewna zaczęto oblewać gumą zaczęto stosować w pojazdach zaprzęgowych, bicyklach, a później w pojazdach mechanicznych. Powstały w ten sposób opony pełne zwane masywami.

Dziś tego rozwiązania niemal nie stosuje się w transporcie z powodu innowacji, jakiej dokonano na Starym Kontynencie. W 1888 r. Szkot John Boyd Dunlop opatentował oponę pneumatyczną. Nadmuchany powietrzem rulon z wulkanizowanej gumy kauczukowej zaczęto stosować w pierwszej kolejności w rowerach. Sukces opony pneumatycznej stał się jednocześnie porażką samego wynalazcy, któremu nie udało się opatentować swojego pomysłu. W ten sposób każdy, kto miał odpowiednie środki produkować opony pneumatyczne bez konieczności ponoszenia kosztów wykorzystania cudzego rozwiązania. Rozwój produkcji opony mógł odbywać się w wielu miejscach na świecie i tak we Francji w 1889 roku rozpoczęli działalność bracia Michelin, w USA powstała w 1898 r. firma Goodyear Tire and Rubber Company. Niemiecka firma Continental w roku 1898 rozpoczęła produkcję dętkowych opon samochodowych.

Opony pneumatyczne dawały możliwość znacznie szybszej i komfortowej jazdy ułatwiając tym samym pracę dla przewoźników w transporcie towarowym i pasażerskim. Prawdopodobnie opłacalność transportu drogowego przy wykorzystaniu opon dętkowych przyczyniła się też do większej dbałości o stan dróg, te bowiem, były pełne ostrych elementów, rozrzuconych gwoździ lub śmieci.

Na samym początku jednak, dobre strony opony pneumatycznej w transporcie towarowym były całkowicie bezużyteczne a to właśnie z powodu ich wrażliwości na uszkodzenia. Tę przeszkodę pokonano w 1904 r. kiedy to wprowadzono opony bieżnikowane.

W 1922 r. firma Dunlop wprowadziła oponę ze stalową drutówką i tekstylnym kordem. Odporność opony wzrosła trzykrotnie. Dzięki temu firmy transportowe powoli zaczęli odchodzić od masywów, ponieważ nie można było wyeliminować bardzo ważnego efektu jazdy z ich użyciem: powolnej jazdy. Masywy, by zachować swoją trwałość, nie mogą wpadać w większe drgania, powodowane przez jazdę. Opona pneumatyczna, dzięki swojej elastyczności niweluje drgania, przez to pojazd wyposażony w nią mógł rozwijać większą prędkość. Lata dwudzieste w transporcie i pracy dla przewoźnika to początek kół z oponami na wymiennej obręczy, znacznie ułatwiało to wymianę przebitej opony. Wprowadzono również regenerowanie opon poprzez nakładanie nowego, przedłużając żywotność opony.

Od 1938 r., kiedy Michelin wprowadził na rynek oponę ciężarową, zaczyna się proces wyspecjalizowania produkcji opon i samej opony. II wojna światowa pchnęła technologię o dziesiątki lat do przodu w tym także technologię rozwiązań dla transportu.

W 1952 r. Ta sama firma wprowadziła na rynek oponę radialną. Trzy lata później firma Continental zaproponowała rozwiązanie zabezpieczającą trakcję kołową przed wpływem pogody, powstała opon błotno-śniegowa. M+S. W kolejnych latach następowała specjalizacja opon ze względu na przeznaczenie. Udoskonalano też mieszanki gumowe, wprowadzając na szeroką skalę kauczuk syntetyczny, którego przewaga nad tym naturalnym polegała na mierzalności składu chemicznego przez co można dokładnie regulować parametry samej opony. Opona pneumatyczna okazała się kluczowym wynalazkiem przemysłu motoryzacyjnego i była doskonałym uzupełnieniem równie rewolucyjnego koła.